Vanwege "verhuizing" naar de camping voor de Slovenian Open en de beperkte internetverbinding, lopen we wat achter met het plaatsen van verhaaltjes.
Het eerste nieuwtje is dat Rob en ik een heuse teamleider hebben!! Jaja, Robert zou Ivo naar huis brengen, maar we hebben een andere oplossing gevonden. Ivo kon met Araldo mee en Robert had nog een week vrij en vond het hier wel leuk en wilde nog wat blijven. Dus nu is het helemaal super. Robert belooft goed voor ons te zorgen en haalt ons overal vandaan op!
De cursus is afgelopen en iedereen is gezond en blij naar huis of elders heen. Caspar is nog in Zuid Frankrijk. Gelukkig heeft zijn auto het gehaald. De heenweg hadden ze (Cas en Ivo) veel pech, maar nu valt het mee. Hoewel...............een reparatie van de koolborstels en twee nieuwe accu's verder zit Cas dan bij Monique in Montpellier.
Zoals gezegd verhuizsden we dus naar een nieuwe camping. Het is een wildkampeerplaats waar nu wedstrijdpiloten staan. Lekker rustig, geen andere toeristen naast ons in ons kleine kampje en we slapen heerlijk. Toen we aankwamen wisten we even niet of we dit wel wilden, maar nu is het prima.
Gisteren (zondag 3 augustus), hebben Rob en ik een hele goede trainingsdag gehad. We hebben heerlijk samen gevlogen. Na wat wikken en wegen besloot ik te gaan starten. De hele berg vol met parapenters en deltisten die komen voor de wedstrijd. Beetje klunen met de Sting 3 en dan kon ik starten. Ik vind een geweldige bel die mij omhoogbrengt. Natuurlijk zien anderen dat en terwijl Rob, die net na mij startte, samen met mij omhoogdraait wordt onze bel verkloot. Twee parapenters draaien gewoonweg rechtsom terwijl wij al een tijd in die bel linksom draaien. Soms vraag ik me echt van sommige parapenters af of ze gewoon stront in de ogen hebben of helemaal geen ogen. Grrrrrrrrrrrrrr! Rob en ik verlaten de bel, op zoek naar een nieuwe. Terwijl wij zwoegen zie ik die twee anderen skyhigh in hun luie stoel zitten. Rob zegt dat ik me niet zo kwaad moet maken en inderdaad, dat kost alleen maar energie.
Nadat ons hetzelfde nog een keer overkomt (ook door een deltist trouwens) nokken we af en gaan we verder kijken. We scheuren richting de "campingberg", Rob voorop. De hele weg hebben we sink, ik zelfs bijna min 4. Rob bereikt de berg eerder dan ik en geeft aan waar de sink ophoudt. Natuurlijk weet je dat de sink ergens ophoudt, maar ja, de vraag voor mij was even of ik dat nog zou halen vandaag of dat ik gewoon zou moeten gaan landen. Gelukkig red ook ik het net en met veel beleid pruts ik me weer omhoog. Geweldige nieuwe vlieger heb ik! In de kleine bel met een steile draai in de thermiek en met geduld en goede techniek ben ik een kleine 10 minuten later weer bij Rob en Matjaz. Opeens moet ik aan Ivo denken die tijdens zijn landing een liedje zingt. Ik moet in mijzelf lachen en begin over de radio "ik ben er bijnaaaaaaaaaaa" te zingen. Met zijn drietjes vliegen we verder en even later zitten we boven de camping van Vili. Leuk is dat, laatst liep ik er toen ik een dag ziek was en zag ik Rob daar hangen en nu ben ik er zelf weer. We vliegen verder en Matjaz gaat voorop. Korte tijd later komt hij terug en geeft met singanlen aan dat er niks is verderop. Dat had ik al bedacht, want nergens vloog iemand en de nulletjes hielden op.
Nadat mijn vario lange tijd geen sinkalarm meer had laten horen, was het er opeens weer. Wegwezen dus. Ik vloog een stukje dichter bij de berg dan Rob en Matjaz en daardoor kon ik min of meer soaren. Het ging maar heel langzaam, maar in elk egval niet omlaag. Ik bleef nog een beetje hangen rondom de camping en Rob ging richting het landingsveld zoeken naar nieuwe stijg. Matjaz scheurde het dal over om daar te kijken. Ik vroeg me af waarom hij dat ging doen en even later zagen we hem uitzakken. Dus nog maar even blijven waar we waren bedachten we. Maar na een heerlijke vlucht waarin ik het gevoel weer voor een deel terug heb gevonden, vond ik het wel best en samen besloten we te gaan landen. Informatie vanaf het veld was dat het hard waaide en turbulent was. Gelukkig viel het heel erg mee en was het eigenlijk gewoon zoals we thuis gewend zijn. We zijn helemaal happy en klaar voor dag 1!
Vanmorgen (maandag 4 augustus) was om 9 uur een korte briefing. Rob was erheen en al snel was hij weer terug met de mededeling dat dag 1 gecancelled is. Reden is het slechte weer dat verwacht wordt. Onweer vanaf vanmiddag. Inmiddels is het nu maandag 4 augustus 18 uur en ik zweet me rot in een hempje. Het is erg drukkend, zeer benauwd en we hebben hier nog geen drupje regen gezien. Wel is het de hele dag al grijs rondom ons heen en er is vast links en rechts een boel water gevallen. Morgen zien we verder.
Vanavond lekker een prutje koken in ons kampje.
