Van de week hadden we al wel een duo gedaan samen, maar daarbij was ik de passagier. Vandaag eindelijk dan weer eens als piloot.
Gisteren hebben we het ook geprobeerd, maar ik had er geen goede controle over aan de start door de crosswind. Dus toen maar weer geruild van positie en tijdens het vliegen de paraktijk van het duovliegen weer uitgebreid besproken.We waren al een beetje aan de late kant boven, zo leek het althans als we de wind bekeken. Ook Koos en Araldo waren met met hun Fun's en de overigen hadden een rustdag gepland. Helaas was er teveel wind voor hen om te kunnen vliegen, maar met de duo konden wij er wel af. Sterker nog, een beetje wind is voor mij wel erg fijn tijdens de start. Het is toch een vlieger van 21 vierkante meter, met een heel breed frame. Omdat ik niet zo heel breed ben, is het oppakken van de vlieger een kunst apart. Ik moet echt met mijn armen werken om hem goed beet te houden. Het is ook meer van oppakken, goed staan en wegwezen. De wind was niet erg hard, dus we moesten lang en hard lopen maar we kwamen prima weg. Ik had er een goed gevoel over en dat werd ook bevestigd door Rob.
Na de start dan zoeken naar de thermiek, maar dat viel nog niet mee. Ik had toch een iets te grote afstand tot de berg waardoor we er net naast zaten. Met wat hulp van Rob toch nog de juiste plekken opgezocht, maar omdat ik zo bezig was met sturen lukte het hoogte pakken niet. Op zich maakte me dat niet zoveel uit, want mijn doel was duovliegen waarbij ik zowel de start als de landing helemaal zelfstandig zou doen en zoals het moet uiteraard. Uiteindelijk hebben we echt lang geprobeerd wat thermiek te vinden en moesten een ander veldje kiezen om te landen. Rob nam de landing voor zijn rekening omdat we het plan landinsgplan veranderden. Dat ging prima uiteraard, maar tijdens het inpakken kwam en alweer een boer aangesjokt die niet echt blij was dat wij daar stonden. Zeer dringend werden we dan ook verzocht om weg te gaan. Het zal mij benieuwen hoe dat moet met de wedstrijd als we buitenlandingen maken op boerenlandjes.
Gelukkig kregen we nog een tweede kans. We waren terug op de camping en de zon brandde heftig. De berichten van gisteren over slecht weer leken nog niet echt te kloppen. Voor de zekerheid nog maar even op internet gechecked en inderdaad, ook nu werd goed weer bevestigd.
Dus toch maar weer naar boven, hoewel er wel sprake was van overontwikkeling. Boven stonden veel parapenters en we besloten wel snel op te bouwen, want het weer kan zomaar omslaan. En inderdaad, we waren klaar, harnas aan en daar vielen de eerste druppeltjes en in de verte hoorden we een onweersklap. Dus harnassen weer uit en wachten maar. Robert had zijn Fun ook opgebouwd en dus hadden we twee grote schuilplaatsen voor de toch wel grote hoeveelheid water die eruit viel. Het zag er na een dik half uur helemaal niet fris meer uit en we hadden het idee dat we zouden moeten gaan inpakken. Maar ach, het is vakantie, we hadden tijd zat, de berg was leeg op ons drieen na en we hebben een prachtig meteo-schouwspel gezien. Wat een klappen in de verte boven Italie zeg. Al met al hebben we denk ik een anderhalf uur gewacht en toen was er weer zon. Alle thermiek was wel weg inmiddels, maar we hadden nog hoop op weinig sink onderweg. Robert startte met zijn Fun voor ons uit en kwam nog riant hoog boven het landingsveld aan. Omdat er erg weinig wind was besloten we dat Rob de start zou doen en ik de rest. Dus na de start ben ik gaan sturen en heb ook de landig zelfstandig gedaan, met wat instructies van Rob. Toch is het wel heel bijzonder om daar zo samen onder de duovlieger te hangen en voor mij om les te krijgen. Ik heb al heel wat duo's gedaan als passagier en nu een stuk of 6 als piloot met Rob als passagier en één keer aan de lier met Erik Severiens als passagier.
Gelukkig kregen we nog een tweede kans. We waren terug op de camping en de zon brandde heftig. De berichten van gisteren over slecht weer leken nog niet echt te kloppen. Voor de zekerheid nog maar even op internet gechecked en inderdaad, ook nu werd goed weer bevestigd.
Dus toch maar weer naar boven, hoewel er wel sprake was van overontwikkeling. Boven stonden veel parapenters en we besloten wel snel op te bouwen, want het weer kan zomaar omslaan. En inderdaad, we waren klaar, harnas aan en daar vielen de eerste druppeltjes en in de verte hoorden we een onweersklap. Dus harnassen weer uit en wachten maar. Robert had zijn Fun ook opgebouwd en dus hadden we twee grote schuilplaatsen voor de toch wel grote hoeveelheid water die eruit viel. Het zag er na een dik half uur helemaal niet fris meer uit en we hadden het idee dat we zouden moeten gaan inpakken. Maar ach, het is vakantie, we hadden tijd zat, de berg was leeg op ons drieen na en we hebben een prachtig meteo-schouwspel gezien. Wat een klappen in de verte boven Italie zeg. Al met al hebben we denk ik een anderhalf uur gewacht en toen was er weer zon. Alle thermiek was wel weg inmiddels, maar we hadden nog hoop op weinig sink onderweg. Robert startte met zijn Fun voor ons uit en kwam nog riant hoog boven het landingsveld aan. Omdat er erg weinig wind was besloten we dat Rob de start zou doen en ik de rest. Dus na de start ben ik gaan sturen en heb ook de landig zelfstandig gedaan, met wat instructies van Rob. Toch is het wel heel bijzonder om daar zo samen onder de duovlieger te hangen en voor mij om les te krijgen. Ik heb al heel wat duo's gedaan als passagier en nu een stuk of 6 als piloot met Rob als passagier en één keer aan de lier met Erik Severiens als passagier.
We vlogen lekker samen in de Tolmin skies en we haalden het veld dit keer gemakkelijk. Zoals vanouds weer S-en om hoogte af te bouwen en dan tussen de ingepakte hooibalen door vliegen en met de juiste snelheid een prima buiklanding gemaakt. Douvliegen is fantastisch!
En na een heerlijke pizza hebben we nu weer een onweersbui boven de camping hangen die er niet om liegt. Het is nog geen kwart voor 9 's avonds en het licht van de laptop is wel fijn, zo donker is het inmiddels geworden. En wederom een enorme hoeveelheid water. Onze tent is in elk geval wel behoorlijk waterdicht hadden we al gemerkt. Nu hopen dat dit gauw weer overgaat en dat we morgen "bakstenenweer" hebben. Dan kunnen we weer lekker solo rondscheuren.
En na een heerlijke pizza hebben we nu weer een onweersbui boven de camping hangen die er niet om liegt. Het is nog geen kwart voor 9 's avonds en het licht van de laptop is wel fijn, zo donker is het inmiddels geworden. En wederom een enorme hoeveelheid water. Onze tent is in elk geval wel behoorlijk waterdicht hadden we al gemerkt. Nu hopen dat dit gauw weer overgaat en dat we morgen "bakstenenweer" hebben. Dan kunnen we weer lekker solo rondscheuren.
