Inmiddels zijn we hier al vanaf zondag en vandaag is het donderdag. Dus de aankomstdag niet meegeteld, ben ik al drie dagen aan het niksen. Wel een duovluchtje gemaakt met Rob. We wilden proberen hoe het vliegen zou gaan, omdat je voor het landingsveld over het stadje Tolmin heen moet. Solo is dat toch een stuk makkelijker dan met de grote duovlieger. Maar wij hebben samen al zoveel duostarts gemaakt, dat het bijna als vanzelf gaat.De rest van de dagen dus niks gedaan, zelfs geen letter gelezen. Voor de verandering had ik 4 boeken mee, maar ik vraag me af of ik ze ook uit krijg. Wel uitgebreid boodschappen gedaan en gekookt op de niet-vliegdag. Veel groenten in een prutje, met pasta, kortom, heel erg lekker.
Vandaag lijkt het weerbericht voor vliegen een stuk beter dan de afgelopen dagen, dus we gaan ervoor. Met mijn nieuwe Sting 3 moet het eigenlijk als vanouds goed gaan. Een tijdje terug op Stadskanaal achter Rinus op de Dragonfly de eerste vlucht gemaakt en het vliegt fantastisch.
Met zijn busje vol piloten rijdt onze trouwe chauffeur Saža weer de Kobala op (zo heet de berg hier). Het blijft een mooi ritje en hij heeft, in tegenstelling tot vorig jaar, nu zijn dakdragers goed voor elkaar voor zoveel detalvliegers. De zon schijnt, de temperatuur is erg aangenaam, kortom, helemaal vliegvakantie.
Boven bouw ik effectief op en ik ben al erg snel klaar. Rob gaat met cursist Piet een duovlucht maken en ze moeten wel een duidelijk startwindje hebben. Piet is namelijk “een stukje” zwaarder dan ik. Alles gaat goed, maar dan blijkt de helm voor Piet er niet te zijn. Maar geen nood, Robert heeft ook heel veel verstand en dus ook een redelijk groot hoofd, dus de helm van Robert verruilt even voor één vluchtje van eigenaar. Ik ga een klein stukje beneden de start staan om ook daar de wind te peilen en als het allemaal goed lijkt starten ze. Piet loopt ook erg goed mee en het is een mooi gezicht om die grote lichtblauwe bak voorbij te zien komen. Misschien komt het er deze vakantie nog eens van dat ik ook weer les krijg. Ik ben geloof ik al drie jaar bezig om mijn duo-aantekening te halen. Maar dat schiet niet echt op omdat er meestal veel te weinig tijd is om zelf les te krijgen als je altijd aan het lesgeven bent. Maar ja, wie weet.
Araldo is vandaag ook voor het eerst erbij. Met zijn nieuwe Fun wordt dit de tweede stek waar hij in de bergen vliegt. Na Greifenburg afgelopen april heeft hij de smaak te pakken. Na de landing van Rob en Piet mag Araldo gaan vliegen. Ik help hem op de start en Rob staat beneden voor de begeleiding. Het blijft altijd weer even spannend als je ergens voor het eerst vliegt als cursist (ook als niet-cursist soms wel trouwens) en hij doet het goed.Robert staat bijna te springen omdat hij weg wil, maar ja, nog geen helm. Hij heeft Caspar al een tijdje gevolgd, die met zijn Topless erg leuk door het dal heen scheurt en thermiekt. Dat wil hij natuurlijk ook. Han start ook, maar helaas vliegt hij kunstig tussen de thermiekbellen door en staat hij relatief snel op het landinsgveld. Maar dat geeft niks, want ook hij is hier voor het eerst en heeft het zo eens allemaal bekeken vanuit de lucht.
Uiteindelijk starten ook Ivo en Robert. Robert gaat als eerste en kiest ervoor om na de start eens links te gaan kijken. Jammer jammer, maar daar was niks te vinden, met als gevolg dat hij ook binnen korte tijd op het landingsveld staat. Grmbl!
Ivo trekt zijn conclusie dat dit geen goed idee was en probeert het rechts. Dat stuitert een stuk beter omhoog, alleen lukt het ook nog niet helemaal. Bovendien heeft hij de opdracht een bepaalde koers te vliegen, dus sommige opties moet hij laten liggen. Toch perst hij er nog een redelijke vliegtijd uit.
Vlak na Ivo start ik en voor de start heb ik lichte stijg, dus ik vlieg wat s-end heen en weer en zo pak ik wat hoogte. Ik besluit even een stukje verderop te kijken en dan zie ik Cas boven het “bergje van Halbe” (ja Halbe, je bent er niet eens nu en toch is het nog jouw bergje!). Ik vlieg zo eens in die richting via de berg en ik vind niet heel veel stijg onderweg. Maar eenmaal bij het bergje aangekomen (bij het landingsveld) stuitert het toch wel omhoog. Ik draai ontzettend veel rondjes, maar de thermiek is moeilijk te centreren. Het is steeds in de bel en er weer een beetje uit, en dat herhaalt zich zo een tijdje. Het lijkt er even op dat ik moet gaan landen, maar daar heb ik helemaal geen trek in, dus ik bedenk me dat dit een lesje “geduld” en een lesje thermieken wordt voor Dees. Dan zie ik twee enorme grote roofvogels onder em en die zijn een heel stuk beter in dit spelletje dan wij mensen, dus het is eenvoudig. Volg hen en doe ze na en dat werkt uitstekend. Na heel wat rondjes en toch wel een dik half uur later heb ik welgeteld zo’n kleine 500 meter gewonnen. De bellen zijn daar soms erg heftig, zo heftig dat ik één keer los in het harnas kom. Daar lig ik niet wakker van met mijn vlieger, maar het betekent wel dat ik mijn stuur goed vast moet houden. Misschien houd ik het te goed vast en vlieg ik te snel waardoor ik niet echt goed de hoogte kan pakken vandaag. Het schiet verder dus niet echt op en als ik even ergens anders ga kijken kan ik weer opnieuw beginnen met hoogte winnen. Daar heb ik niet zoveel zin meer in nu en na een uurtje vliegen besluit ik het voor gezien te houden.
Het landen neemt ook nog wel tijd, want boven en rondom het veld bouw ik hoogte af, maar in plaats van te zakken heb ik weer stijg. Ach, ook goed, ik blijf hier wel even hangen tot het weer naar beneden gaat. En inderdaad, na een tijdje wint de zwaartekracht het toch van de lift en heb ik weer een mooie landing. Rob had ik zien vliegen in de richting van de Krn, een enorm groot rotsachtig gebergte en ik bedacht me dat hij daar heel graag wilde vliegen. Jammer dat het vandaag niet samen lukte maar ja. Maar na niet al te lange tijd hangt Rob ook boven het landingsveld en met even weinig wind als ik maakt ook hij een hele mooie landing. Iedereen weer helemaal blij voor deze dag. Het is best heel erg warm op het landingsveld en we hebben wel trek, dus vandaag wordt het weer pizza bij de lokale pizzatent.
